وبلاگ اسکین

ن کس که درد عشق بداند، اشکی بر این سخن بفشاند:

این سان که ذره های دل بی قرارمن

سر در کمند عشق تو ، جان در هوای توست

شاید محال نیست که بعد از هزار سال،

روزی غبار ما را ،آشفته پوی باد ؛

در دوردست دشتی از دیده ها نهان ،

بر برگ ارغوانی،- پیچیده با خزان –

یا پای جویباری ،- چون اشک ما روان -؛ پهلوی یکدیگر بنشاند!

ما را به یکدیگر برساند!

فریدون مشیری"

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: